27 ene 2013

O prencipet y ra rabosa

Estié allora quan amaneixié ra rabosa. 

 -Buen diya- Dicié ra rabosa.

 -Buen diya- li respondié con finura o prencipet, que s'en chiró pero no veyié cosa. 

 -I só astí- dicié ra voz- baix a manzanera...

 -Quí yes?- dicié ro prencipet- yes firme polida.

 -Só una rabosa- dicié ra rabosa.

 -Vien-ne a chugar con yo- dicié ro prencipet- só muito triste... 

 -No'n puedo- dicié ra rabosa- no puedo pas chugar con tu. No estó adomada.

 - Aa! Desincusa-me- li dicié ro prencipet. 

Pero dimpués de repensar-se-ne, adibié:

 -Qué cosa quier dicir "adomar"

 -Tu no yes d'astí- dicié ra rabosa- Qué rechiras? 

 -Rechiro a ros hombres- dicié ro prencipet- Qué quier dicir "adomar"?

 -Os hombres en tienen d'escopetas- dicié ra rabosa- y cazan. Ye firme inquiesto. Tamién crían pirinas. Ye l'unico que tienen d'intrés. Rechiras pirinas? 

 -No pas- dicié ro prencipet- En rechiro d'amigos. Qué significa "adomar"?

 -Ye una cosa masiada ixuplidada- dicié ra rabosa. Significa "fer-ne de ligallos"

 -"Fer de ligallos"? 

 -Sí, li'n dicié ra rabosa- Per agora, ta yo, tu no yes qu'un ninón semellant a cienmil ninons. No t'amenisto pas. Y tu tampoc no m'amenistas. No só qu'una rabosa semellant a cienmil rabosas. Pero si m'adomas, en tendremos una necesidat la un de l'atro. Estarás, ta yo, unico en o mundo. Y yo estaré, ta tu, unica en o mundo. 

 -Comencipio a replecar- dicié ro prencipet- Bi ha una flor... me s'entrefá que m'ha adomato... 

 -Ye posible- dicié ra rabosa- en a Tierra se i veyen toda mena de cosas. 

 -Oi! No ye pas en a Tierra- dicié ro prencipet. A rabosa pareixeba muito intrigada: -En un atro planeta? 

17 ene 2013

A Cayedura d'os chigants



Un retillant silencio, s’heba apoderato d’a casa de Wellington Row. Mai facié l’almuerzo, y Pai, Billy y Lolo lo se minchoron, pero no dengún dicié gran cosa. Billy yera abraixato per una carranya que no abastaba a explanicar. A ra tardada puyó ra estribera d’a montanya y facié campasolo una gambada de guaires millas.

A maitinada venient o suyo tozuelo no feba que tornar de cutio sobre ra hestoria de Chesús y ra muller pillada en adulterio. Posau en a cocina con a saya d’os domingos, mientres aguaitaba ta marchar a ro templo de Bethesda con os suyos pais y ro suyo paye y acudir a ra cerimonia de troixadura d’o pan, en ubrié a suya Biblia per l’Evanchelio de Sant Chuan y trobó ro capítol ueito. 

Leyé ra hestoria de contino. Semblaba encastrar redondament con a mesma mena de crisi qu’heba escaixito en a suya familia.

Continó pensando-ne adintro ro templo. Uelló arredol, a ros suyos amigos y vecins: A sinya Dai ponis, John Jones o botiguer, a sinya Ponti y ros suyos fillos grans, o greixudo de Hewitt… 

Totz yeran apercataus qu’Ethel se’n yera marchada de Ty Gwyn o diya d’antis y heba pillato un tren ta Paddington; y, enca no sapeban perqué, lo se preixinaban. En as suyas ments ya la en yeran chudgando. Pero Chesús no pas.

Mientres os himnos y ras oracions improvisadas, decidié que l’Esprito Santo li yera guidando ta que leyese os versiclos en alto. Enta ro cabo d’a hora, se debantó y ubrié ra suya Biblia.

Se produixié allora un breu sorol de sospresa. Encara en yera una mica choven ta mainar a congregación. Con tot, tampoc no i yera denguna raya d’edat. L’Esprito Santo podeba inspirar a qualsiquiera.

_Uns poquetz de versos de L’Evanchelio de Sant Chuan_ Dicié. Li tremolaba una mica ro ton de voz . Tractó de calmar-se._ “Y li dizioron: Mayestro, ista muller estié pillada en galafatons quan cometiba adulterio”.

A Capiella entera de Bethesda esdevinié muda a l’inte: Dengún ya no s’esbulligaba, mormoniaba u estusiquiaba.

Billy continó leyendo: _” A lei de Moisés mos demana acantaliar a talls mullers. Qué dices tú pos, mayestro? Isto lo si diciban retantando-li ta poder acusar-lo dimpués. Manimenos, Chesús s’inclinó enta ro sulero, y con o suyo dido esparramiquió en a tierra fendo-lis uditos xordos. Como ensistiban se’n debantó y s’enfiló ta ells”.

Allora Billy s’aturó y debantó a uellada. Con cudiadoso enfasi dicié: “Aquell d’entre vusatros qu’esté libre de pecau, que aviente a ista muller o primer zaborro”.

Totz os rostros en a cambra lo se uellaban fito fito. Dengún no se cantiaba.