19 may 2013

Homenache a Catalunya

"...Quan mos ne fuemos de premiso,   yo  levaba cent quince diyas en o frent. Ixe periodo me semblaba allora un d’os més inutils   de toda ra vida de yo.

M’alisté en a melicia ta barallar o faixismo y, dica ixe inte, quasi no heba luitato,  només feba que bi estar, igual como una suerte d’obchecto pasivo, sin fer atra cosa, a truca d’as mías racions, que patir a fridor  y ra manca de suenyo. Talment siga ixa ra destinada de quasi toda ra soldadalla en quasi todas  ras guerras. Agora que meto iste trango d’a mía vida en anviesta, no me’n repiento  brenca.

De seguras, m’hese feito goi  servir con més gran eficacia ta ro gubierno espanyol, pero dende un punto de vista presonal, lo d’o mío propio desenvolique,  Ixos primers tres u quatre meses de melicián no estioron perdemés como pensé allora.  Establioron una traza d’interregno en a mía vida, muit distinto de qualsiquiera atra experiencia que m’hese escaixito enantis y,  quemisió, que’n pueda escaixer-me en l’esdevenider,  y m’amostroron cosas que no’n  hese puesto aprender d’atra traza.

Lo prencipal ye que mientres tot ixe tiempo en heba estato isolato – en o frent un ye quasi de raso isolato d’o mundo exterior, y mesmo de lo que escaixeba en Barcelona tenebanos una ideya muito imprecisa- entre presonas que calerba definir en linias chenerals y sin temor a entivocar-se muito, como revolucionarias. Isto en yera a resultas d’o sistema melicián, que en o frent d’Aragón remanié con ixe carácter inalterable dica chunio de 1937.